Lies Salzmann

Zandlabyrint Woudkapel

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Lang geleden was ik voor de eerste keer in Chartres en het labyrint was toen een ontdekking voor me. Het bleef mij boeien, iedere keer dat ik het weer zag onder de stoeltjes in de kathedraal. In 1995 was ik een week in Chartres in een groep met Gabrielle Wosien. Wij hebben die week gedanst, gezongen en rondleidingen gehad. Op de donderdagavond mochten wij de losse stoeltjes weghalen en daarmee ontvouwde zich het hele labyrint voor onze ogen. Wij hebben het toen gelopen en gedanst in de pas die gebruikelijk was in vroegere eeuwen. Toen heb ik de betekenis van het labyrint echt ervaren en leren kennen. Sinds die week is het labyrint een thema voor mij gebleven. Vanaf de eerste labyrintbijeenkomst in de Dominicuskerk in Amsterdam ben ik betrokken gebleven.

Dominicuskerk

 

 

 

 

 

 

 

Met Selma Sevenhuijsen heb ik vaak samengewerkt met het labyrint in de Dominicuskerk en op veel andere plekken; daarbij combineer ik lopen met dansen. Het dansen is een goede voorbereiding voor het lopen. In de dans kom je met je lichaam in beweging en maak je verbinding met elkaar. Dansend gaan we naar het labyrint waaromheen we dansend een kring maken.

Ik vind het mooi om te beseffen dat we met het labyrint in de voetsporen van een zeer oude traditie treden en daaraan een nieuwe inhoud geven. Ik merk, wanneer ik met het labyrint werk, dat het labyrint voor mensen zijn werk doet; dat mensen in het lopen een persoonlijke betekenis kunnen ervaren.

 

Kruidenlabyrint

Aan het begin van  een  avond zei een man  iemand tegen me:

“Ik weet niet waarom ik hier ben”

–“Maar u bent er wel.”

Na het lopen kwam hij weer naar mij toe en zei:

“Nu weet ik waarvoor ik hier kwam”

 

Lies Salzmann E: liesliesje@hotmail.com T: 020 4821533

Contactpersoon voor de Dominicuskerk en het Labyrintkleed