Nashid Hendriks
Mijn eerste kennismaking met het labyrint was in 1992 bij een klooster in Steyl (Limburg). Het geometrische patroon van smalle paden gescheiden door mini-buxushaagjes had een enorme aantrekkingskracht op mij. Toen ik iemand door het labyrint zag schuifelen, heb ik zijn voorbeeld gevolgd en onderging een onvergetelijke ervaring.
Mijn fascinatie was geboren. Ik bezocht labyrinten waar ik maar kon; begon labyrinten te bouwen, tekenen en knutselen; volgde de labyrinttraining bij Selma Sevenhuijsen aan het Junigiaans Instituut te Nijmegen en maakte een pelgrimstocht te voet naar het labyrint van Chartres in Frankrijk.
Begin 2013 zette ik samen met Selma Sevenhuijsen dit netwerk voor labyrintwerkers op – wat een groot succes werd – maar deed zelf in de loop der jaren steeds minder met het labyrint. In 2017 heb ik afscheid genomen als bestuurslid en volg sindsdien vanaf de zijlijn wat er op labyrintgebied in Nederland gebeurt.