Annelies en Piet de Bruin

Wanneer je op pelgrimage wilt, kun je oefenen met het lopen van het labyrint als mini-pelgrimage. Het Toorenvliedt labyrint in park Toorenvliedt te Middelburg is zo’n oefenplaats.

 

’t Labyrint, een ontmoetingsplaats in bijzondere vorm
en een plek waar je tot jezelf kan komen

MIDDELBURG – Zeeland heeft er weer een bedevaartsoord bij. Nadat eerder in de week bij ‘s-Heer Arendkerke het Vrouweputje werd heropend, namen Middelburgers zaterdag 2 juni 2007 – zij het met wat aarzelende eerste stappen – hun labyrint in gebruik.

Bewoners van de Stromenwijk staken afgelopen jaar de handen uit de mouwen om achter landhuis Toorenvliedt honderden buxusstruikjes te planten, met daartussen een schelpenpad, en eromheen een ring van versnipperd hout. ,,Is dat nu zo bijzonder?”, wierp wethouder Albert de Vries de omstanders toe. Om er een volmondig ‘ja’ op te laten volgen. Want samen vormen die buxusplantjes – al zijn ze slechts luttele decimeters hoog – ‘iets mystieks’, dan wel iets ‘heel inspirerends’.

In driehonderd stappen wandel je van de buitenste ring naar het midden en terug. Het heeft iets weg van een doolhof, het nieuwe labyrint achter het buitenhuis in park Toorenvliedt. Maar, niet alles is wat het lijkt. ‘Dit is heel anders dan een doolhof. Want daarin loop je het risico te verdwalen’

De struikjes vormen het patroon van een labyrint: een wandelpad naar de levensbron, ofwel – zoals bedenker Piet de Bruin verkondigde – een plaats van overgave en vertrouwen, waar je ontdekt hoe het met je gaat! Heel anders dan een doolhof, want daarin loop je het risico te verdwalen.

Vorig jaar kwam De Bruin op het idee om dit labyrint te planten. Al gauw sloot André Groenenberg zich bij hem aan. Beiden zijn geïnteresseerd in deze vorm. Wanneer de Middelburgers op vakantie zijn in het buitenland, zoeken ze altijd een labyrint op om die te lopen.

De Bruin vindt juist de symboliek mooi. Volgens hem heeft de vorm vele betekenissen. Hij vergelijkt het pad tussen de buxussen met het levenspad van mensen.
„Je kiest ervoor om op weg te gaan, om je te ontwikkelen. Je kan ook stilstaan. Het is nooit goed en nooit fout.“

Universeel

De Bruin en Groenenberg kozen bewust voor het park in de Stromenwijk. De Bruin: „Het park is een ontmoetingsplaats in een multiculturele wijk. Maar, hoe laat je die culturen samenkomen? Elke cultuur kent deze vorm, want een labyrint is universeel. Dit is dus iets gemeenschappelijks. Ik hoop dat mensen elkaar hier gaan ontmoeten en hun ervaringen delen.“

Het is dus, benadrukt De Bruin, een multicultureel symbool. En daarmee uitstekend op z’n plaats in de multiculturele Stromenwijk.

Het begin van het pad is in het westen en leidt naar het oosten waar de zon opkomt. Dat is ook symbolisch, zegt Groenenberg. „Je gaat naar de zon, naar het nieuwe.“
Een labyrint wijst je de weg naar het midden. Er zijn geen afslagen.“

De wijktafel Middelburg steunde het initiatief met een bedrag van duizend euro en de afdeling groenbeheer van de gemeente stelde mankracht beschikbaar. Woongoed Middelburg levert een bank en een tekstbord.

Het labyrint heeft in ieder geval al saamhorigheid tot stand gebracht. Wethouder De Vries: ,,Het is van onderop door de bevolking bedacht en uitgevoerd, geholpen door Woongoed en de gemeentelijke plantsoenendienst. Mooi dat zoiets in Middelburg van de grond kan komen.”

Bedenker De Bruin geeft er zelfs een wereldwijde strekking aan. Want zowat alle culturen kennen het labyrint als een plek waar je tot jezelf kan komen, om daarna weer frank en vrij naar de buitenwereld te stappen.

Je komt het tegen in kathedralen, maar ook op het strand. Vissers tekenen daar een labyrint om een behouden thuisvaart af te smeken.
Bewerking bron: PZC, foto Arjan Schotanus